Historia Szkoły – Zespół Szkół nr 2 w Koluszkach

Zapraszamy do obejrzenia historii naszej szkoły.
Film zrealizowany z okazji 50-lecia ZSP 2: https://www.youtube.com/
oraz krótkiej relacji z uroczystości Jubileuszu: https://www.youtube... .

Zmiany nazw szkoły.
Przez 50 lat istnienia szkoły zachodziło w niej wiele zmian, w tym instytucjonalnych związanych ze zmianą nazwy , a także podległością urzędową. Kolejne dekrety nadawane szkole to:

1. 1 września 1967 r. – Zasadnicza Szkoła Budowlana dla Pracujących Kutnowskiego Przedsię-biorstwa Budowlanego. Filia w Koluszkach ul. Wigury 2
2. 1 września 1969 r. – Zasadnicza Szkoła Budowlana dla Pracujących Rawsko – Koluszkowskie-go Przedsiębiorstwa Budowlanego w Koluszkach ul. Budowlanych 8
3. 1 września 1976 r. – Zasadnicza Szkoła Budowlana dla Pracujących Piotrkowskiego Przedsię-biorstwa Budowlanego w Koluszkach
4. 1 stycznia 1980 – Zespół Szkół Budowlanych Piotrkowskiego Kombinatu Budowlanego w Ko-luszkach
5. 1 września 1982 r. – Zespół Szkół Zawodowych nr 2 w Koluszkach – podległość pod Kurato-rium Oświaty i Wychowania w Piotrkowie Trybunalskim
6. 1 stycznia 1988 r. – Zespół Szkół Zawodowych PKP w Koluszkach – podległość pod CDOKP w Warszawie
7. 1 września 1993 r. – Zespół Szkół Zawodowych PKP w Koluszkach – podległość pod Mini-sterstwo Transportu i Gospodarki Morskiej w Warszawie
8. 1 września 1998 r. – Zespół Szkół Kolejowych – podległość jak wyżej
9. 1 stycznia 1999 r. – Zespół Szkół Kolejowych w Koluszkach – podległość pod Starostwo Powiatowe Powiatu Łódź – Wschód w Łodzi
10. 1 września 2000 r. – Zespół Szkół w Koluszkach – podległość jak wyżej
11. 1 września 2002 r. – Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych nr 2 w Koluszkach – podległość jak wyżej

Historia Zespołu Szkół Ponadgimnazjalnych nr 2 w Koluszkach

Kolejnymi dyrektorami szkoły w latach 1967 – 2007 byli:

1. Romuald Srokowski
2. Lubomir Dmytryk
3. ś.p. Stanisław Krysiak
4. Jan Białek
5. Kazimierz Włodarczyk
6. Sabina Wochna
7. Waldemar Puczyński

Niniejsza historia Zespołu Szkół Ponadgimnazjalnych nr 2 w Koluszkach zo-stała napisana w oparciu o pracę magisterską pana Grzegorza Cieślaka, jak również kroniki szkolne i dokumenty szkolne.

Lata 1967 – 1969
Zasadnicza Szkoła Budowlana dla Pracujących Kutnowskiego Przedsiębiorstwa Budowlanego. Filia w Koluszkach, ul Wigury 2

Obecny Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych nr 2 datuje początek swego istnienia od roku 1967, kiedy to Zarządzeniem nr 30/Org Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 25 lipca 1968 r. powstała Zasadnicza Szkoła Budowlana dla Pracujących Kutnowskiego Przedsiębior-stwa Budowlanego.
Przez dwa pierwsze lata działalności swą siedzibę miała przy ul. Wigury 2, wspólnie z ZSZ nr 1. W roku 1969 zmieniła nazwę na Zasadniczą Szkołę Budowlaną dla Pracujących Rawsko – Kolusz-kowskiego Przedsiębiorstwa Budowlanego w Koluszkach i została przeniesiona do nowo wybudowa-nego budynku przy ul. Budowlanych 8. Miała na celu kształcenie kadr dla miejscowych i okolicznych przedsiębiorstw. Zapotrzebowanie na fachowców było duże, przedsiębiorstwo dobrze prosperowało, przy szkole powstał internat dla zamiejscowych uczniów.
Pierwszymi pracownikami szkoły byli:
– p. Bogumił Wójcik – nauczyciel,
– p. Romuald Zdanecki – nauczyciel,
– p. Michał Cekus – nauczyciel,
– p. Kazimierz Zawadzki – kierownik internatu,
– p. Czesław Suligowski – zastępca kierownika internatu,
– p. Tadeusz Kowalczyk – kierownik zajęć praktycznych,
– p. Joanna Kufel – referent do spraw administracji,
– p. Alicja Lewandowicz – intendent,
– p. Czesława Wira – sekretariat.
W roku szkolnym 1967/68 powstały trzy klasy zawodowe, dwie o kierunku: murarz – tynkarz, jedna o kierunku: betoniarz – zbrojarz. W roku inauguracyjnym naukę podjęło ogółem 107 osób, do końca roku pozostały 82, promocję do następnej klasy otrzymało 75 osób. W roku 1969 w szkole powstał nowy kierunek: monter konstrukcji żelbetonowych, rok później malarz – sztukator i monter maszyn budowlanych .O dużym zapotrzebowaniu kadrowym w Rawsko – Koluszkowskim Przedsiębiorstwie Budowlanym może świadczyć fakt, że w roku szkolnym 1972/73 było już 9 klas pierwszych w ośmiu specjalizacjach: malarz-sztukator, murarz-tynkarz, monter konstrukcji żelbetonowych, murarz, mechanik maszyn budowlanych, kierowca mechanik pojazdów samochodowych, posadzkarz i monter instalacji wewnętrznych. Różnorodność kierunków i raczej pewna praca były magnesem dla młodzieży zarówno z Koluszek jak i okolicznych wsi. We wrześniu 1972 roku w Zasadniczej Szkole Budowlanej uczyło się już 391 osób.

Szkoła i internat w latach 70-tych

W 1975 roku dokonano reformy podziału terytorialnego kraju. Na mocy ustawy z dnia 28 ma-ja 1975 roku zniesiono powiaty oraz dotychczasowe 17 województw. W miejsce zlikwidowanych jednostek powołano 49 nowych. Koluszki znalazły się w województwie piotrkowskim.
Na skutek nowego podziału Rawsko-Koluszkowskie Przedsiębiorstwo Budowlane zostało przeniesione do Skierniewic. Duża odległość szkoły od przedsiębiorstwa wymusiła zmianę statutu Zasadniczej Szkoły Budowlanej.

Lata 1976-1978
Zasadnicza Szkoła Budowlana dla Pracujących w Koluszkach Piotrkowskiego Przedsię-biorstwa Budowlanego.

Na mocy zarządzenia nr 139/Org. Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 27 maja 1976 roku szkoła zaczęła podlegać Piotrkowskiemu Przedsiębiorstwu Budowlanemu. Również na mocy tego zarządzenia zmieniła się nazwa szkoły z Zasadniczej Szkoły Budowlanej dla Pracujących Rawsko – Koluszkowskiego Przedsiębiorstwa Budowlanego na Zasadniczą Szkołę Budowlaną dla Pracujących w Koluszkach Piotrkowskiego Przedsiębiorstwa Budowlanego.

W latach 70-tych szkoła jeszcze dwa razy zmieniła swą nazwę. Z początkiem roku 1978, Piotrkowskie Przedsiębiorstwo Budowlane przekształcono w Piotrkowski Kombinat Budowlany. Od tego czasu szkoła nazywała się: Zasadnicza Szkoła Budowlana dla Pracujących Piotrkowskiego Kombinatu Budowlanego. Druga zmiana była związana z utworzeniem tzw. zbiorczego zakładu szkolnego. W połowie lat 70-tych pojawiła się tendencja do łączenia szkół i tworzenia tzw. zespołów szkół zawodowych (ZSZ). Zmiana ta objęła koluszkowską „budowlankę” w 1979 roku.

Lata 1979-1982
Zespół Szkół Budowlanych Piotrkowskiego Kombinatu Budowlanego.W skład zespołu wchodzi-ły
– Zasadnicza Szkoła Budowlana dla pracujących (młodzież)
– Technikum Budowlane dla pracujących (wieczorowe)
– Zasadnicza Szkoła Budowlana dla pracujących (dorośli)

Od 1 września decyzją Kuratora Oświaty i Wychowania Nr 6/79 z dnia 28 sierpnia 1979 roku w sprawie utworzenia zbiorczego zakładu szkolnego powstał Zespół Szkół Budowlanych Piotrkowskiego Kombinatu Budowlanego.
Mimo częstych zmian szkoła utrzymała swój charakter. Zmieniający się zwierzchnicy byli z tej samej branży, dlatego nic nie stało na przeszkodzie jej dalszego rozwoju. Decyzją Kuratorium Oświaty i Wychowania z 9.12. 1978 roku powstała możliwość kształcenia się w tzw. Ochotniczych Hufcach Pracy. OHP to organizacja nawiązująca do tradycji Junackich Hufców Pracy, powołanych przez prezydenta Mościckiego 22 września 1936 roku. Po wojnie OHP zostały powołane Uchwałą Rady Ministrów Nr 2001’58 z dnia 13 czerwca 1958 roku. Głównym celem działalności hufców było stworzenie młodzieży możliwości zdobywania podstawowych wiadomości zawodowych. Pierwsze hufce powstały na terenie Bieszczad, pracowało w nich około 1200 młodzieży. Po trzech miesiącach zaczęto tworzyć OHP na Śląsku. Od 1959 roku zaczęły działalność przy przedsiębiorstwach budow-lanych. W Zasadniczej Szkole Budowlanej w Koluszkach hufce działały cztery lata. Od roku 1978 do roku 1982 naukę w tej formie pobierało 80 osób. Do 1979 roku w szkole działały wyłącznie 3-letnie szkoły zawodowe. Co ciekawe przyjmowa-ły one tylko tych kandydatów, którzy mieli podpisaną umowę z zakładem pracy.

W roku szkolnym 1979/ 80 uruchomiono pierwszą klasę technikum, na podbudowie zasadniczej szkoły zawodowej o specjalności: budownictwo ogólne. Tym samym szkoła zaczęła kształcić średnie kadry zawodowe. Rekrutacji słuchaczy dokonywano z absolwentów zasadniczej szkoły budowlanej wszystkich specjalności. Nauka w technikum trwała trzy lata. Pierwszy rok cieszył się sporym zainteresowaniem, naukę rozpoczęły 44osoby. Poziom edukacji musiał być wysoki, ponieważ promocję do klasy drugiej otrzymała połowa, 22 osoby.

W 1979 roku w skład Zespołu szkół Budowlanych Piotrkowskiego Kombinatu Budowlanego wchodziły:
– Zasadnicza Szkoła Budowlana dla Pracujących (młodzież),
– Technikum Budowlane dla Pracujących (wieczorowe),
– Zasadnicza Szkoła Budowlana dla Pracujących (dorośli).
Na zajęcia uczęszczały 383 osoby (wrzesień 1979 – przyp. G.C.), 44 w technikum, 339 w kla-sach zawodowych. Przez 13 lat działalności rozwój szkoły był widoczny. Liczba uczących się w po-równaniu z rokiem 1967 wzrosła 3-krotnie, utworzono szkołę średnią, w zasadniczej kształcono w 8 zawodach: elektromonter, ślusarz –spawacz, monter wewnętrznych instalacji budowlanych, murarz, malarz, kierowca- mechanik, betoniarz-zbrojarz i mechanik maszyn budowlanych.
Do końca lat 70-tych szkoła miała charakter typowo budowlany, miało się to zmienić w na-stępnej dekadzie gdy stała się własnością Polskich Kolei Państwowych.
W 1981 roku Piotrkowski Kombinat Budowlany złożył wniosek do Wojewódzkiego Urzędu Kuratorium Oświaty i Wychowania w Piotrkowie Trybunalskim o nieodpłatne przejęcie przez kurato-rium Zespołu Szkół Budowlanych w Koluszkach. W uzasadnieniu władze przedsiębiorstwa argumen-towały, że od chwili przejęcia szkoły, kombinat był tylko administratorem tej placówki. Minimalne ilości absolwentów podejmujących okresowo pracę w kombinacie, nie przemawiały za celowością utrzymania ZSB w strukturze organizacyjnej. W roku 1979 na 123 absolwentów 50 z nich podjęło pracę w przedsiębiorstwie a w roku 1980 na 115 absolwentów tylko 24.
Przyczyną tego stanu rzeczy było znaczne nasycenie województwa piotrkowskiego w szkoły budowlane. Szkoła była zmuszona dokonywać naboru uczniów spoza terenu województwa, a więk-szość absolwentów po ukończeniu szkoły wracała do swojego miejsca zamieszkania i tam podejmo-wała pracę.
Drugim powodem, dla którego Piotrkowski Kombinat Budowlany chciał zrzec się praw do koluszkowskiej szkoły, była zła lokalizacja Zespołu. Znaczne oddalenie od miast województwa, cha-rakteryzujących się dużym natężeniem robót budowlanych, uniemożliwiało zorganizowanie w spo-sób właściwy zajęć praktycznej nauki zawodu.
Wniosek do kuratorium został wysłany 6 kwietnia 1981 roku. 25 kwietnia tego roku kombinat otrzymał zgodę na nieodpłatne pozbycie się wszystkich obiektów, którymi dysponowała szkoła. Z dniem 31 sierpnia 1981 roku kuratorium miało przejąć budynek szkoły, budynek internatu z zaple-czem i tereny przyległe do szkoły. Władze kombinatu nie mogły jednak dojść do porozumienia z Łódzkim Zjednoczeniem Budownictwa, pod które podlegały, w związku z tym do przejęcia doszło rok później, w czerwcu 1982 roku.

Lata 1982-1988
Zespół Szkół Zawodowych nr 2 w Koluszkach

W roku szkolnym 1982/83 decyzją Kuratorium Oświaty i Wychowania w Piotrkowie Trybunal-skim w sprawie przejęcia Zespołu Szkół Budowlanych w Koluszkach z dnia 25 kwietnia 1981 roku po-wstała szkoła, która miała się teraz nazywać Zespołem Szkół Zawodowych ( ZSZ ), tym samym przestawała być szkołą przyzakładową. W tym też roku szkolnym po raz pierwszy odbyły się egzaminy dyplomowe i dojrzałości. Do matury przystąpiło tylko 4 uczniów. Z języka polskiego do wyboru mieli następujące tematy:
– Uzasadnij, że polska literatura okresu pozytywizmu wychowała współczesne jej pokolenie w sza-cunku do pracy i wiedzy.
– Los człowieka uwikłanego w rzeczywistość wojenną na podstawie wybranych lektur.
– Odzwierciedlenie głównych konfliktów II Rzeczpospolitej w twórczości pisarzy dwudziestolecia międzywojennego

W roku szkolnym 1983/84 w Zespole Szkół Zawodowych naukę pobierało 428 uczniów w 18 klasach. W trzech klasach technikum budowlanego uczyły się 73 osoby, w 15 klasach zawodowych 355 osób. Rocznik 1983/84 był ostatnim typowo budowlanym. Nie prowadzono już naboru do technikum o specjalności – budownictwo ogólne. W „zawodówkach” od nowego roku miało już nie być blacharzy, murarzy, malarzy i monterów instalacji budowlanych. Od roku szkolnego 1984/85 Zespół Szkół Budowlanych zmienił swój charakter w związku z przejęciem części placówki przez Polskie Koleje Państwowe. Popularna „budowlanka” stała się „kolejówką”. Co ciekawe, dziś te określenia stosowane są nadal wymiennie, choć szkoła nie ma nic wspólnego z branżą budowlaną czy kolejową.
23 sierpnia 1983 roku Centralna Dyrekcja Okręgowa Kolei Państwowych zwróciła się z proś-bą do Wojewody Piotrkowskiego o przekazanie Zasadniczej Szkoły Zawodowej dla potrzeb dyrekcji. Argumentowano, że szkoła kształciłaby pracowników dla potrzeb jednostek kolejowych węzła Ko-luszki i węzłów przyległych leżących na linii w kierunkach Piotrkowa, Łodzi i Skierniewic, gdzie odbywa się poważny niedobór pracowników. Kuratorium wyraziło zgodę.
Z dniem 1 września 1984 roku otworzono Zasadniczą Szkołę Kolejową w Zespole Szkół Za-wodowych w Koluszkach decyzją Kuratora Oświaty i Wychowania nr 12/84 z dnia 20 sierpnia 1984 r. . Szkoła kształciła początkowo w dwóch zawodach:
– mechanik urządzeń kolejowych,
– elektromonter taboru kolejowego.
CDOKP wnioskowała również w roku1984 o otworzenie w koluszkowskiej placówce Techni-kum Kolejowego o specjalności –Eksploatacja i naprawa taboru kolejowego. Kuratorium wydało zgodę w lutym 1985 roku (decyzja Kuratora Oświaty i Wychowania Nr 2/85 z dnia 18 lutego 1985r) , pierwszy nabór został zorganizowany w roku 1985/86. Technikum dokonywało rekrutacji z absol-wentów szkół zawodowych o kierunkach kolejowych. Nauka trwała trzy lata, absolwent otrzymywał wykształcenie średnie. Po obronie pracy dyplomowej, miał też możliwość zdawania egzaminu dojrza-łości i kontynuowania nauki na studiach. W pierwszym roku działalności szkoły przyjęto 37 kandyda-tów, do klasy drugiej promocję otrzymało 20 z nich.
21 października 1985 roku CDOKP w Warszawie wystąpiła z prośbą do Wojewody Piotrkow-skiego o przekazanie Zespołu Szkół Zawodowych w Koluszkach pod zarząd PKP. Utworzenie rok wcześniej Zasadniczej Szkoły Kolejowej, a w roku bieżącym Technikum Kolejowego dla pracują-cych było dodatkowym argumentem. Warunki, jakie postawiono kolei były jednak nie do przyjęcia. Proponowano, aby DOKP wybudowała w Koluszkach nowy budynek dla potrzeb oświaty, na co nie mogło być zgody.
Do porozumienia doszło w 1987 roku. Umowę między Urzędem Wojewódzkim Kuratorium Oświaty i Wychowania w Piotrkowie a Centralną Dyrekcją Okręgową Kolei Państwowych w Warszawie podpisano 23 grudnia. Według niej, przekazanie Zespołu Szkół Zawodowych przy ul. Budowlanych 8 w Koluszkach miało nastąpić z dniem 1 stycznia 1988 roku. Szkoła była przekazywana odpłatnie. Jej wartość strony wyceniły na 300 mln złotych. Kolej zobowiązała się przekazać wyżej wymienioną kwotę w dwóch ratach na konto kuratorium. Kwota ta została następnie przekazana na konto Miejskiego Zespołu Ekonomiczno – Administracyjnego w Koluszkach. Ponadto, CDOKP została zobligowana do corocznej opłaty z tytułu zarządzania nieruchomością w kwocie 145071 zł. Zespół Szkół Zawodowych nr 2 został zlikwidowany zarządzeniem Wojewody Piotrkowskiego Nr 5/88 z dnia 7 marca 1988 roku

Lata 1988 – 1993
Zespół Szkół Zawodowych Polskich Kolei Państwowych. W jego skład weszły:
– Zasadnicza Szkoła Zawodowa Polskich Kolei Państwowych,
– Technikum Kolejowe dla Pracujących,
– Technikum Kolejowe.

Z dniem 1 stycznia 1988 roku przy ul. Budowlanych w Koluszkach rozpoczął swą działalność Zespół Szkół Zawodowych Polskich Kolei Państwowych.
Nadzór nad szkołą sprawowało Ministerstwo Transportu, Żeglugi i Łączności. W roku szkolnym 1988/89 po raz pierwszy w historii szkoły zaczęło działać 5-letnie Technikum dla absolwentów szkół podstawowych. Technikum uruchomiło jedną klasę pierwszą o specjalności – trakcja elektryczna. Rekru-tacji dokonywano na podstawie egzaminów pisemnych. W pierwszym roku naukę podjęło 28 osób.
Z przejściem szkoły pod nadzór PKP wiązały się niewątpliwe korzyści. Młodocianym pra-cownikom szkoły zawodowej (z wyłączeniem technikum), przysługiwały darmowe bilety kolejowe, dopłaty do obozów, wycieczek. Oprócz wynagrodzenia za pracę otrzymywali tzw. deputat węglowy, czyli ekwiwalent pieniężny tak jak każdy pracownik kolei. Ponadto, na wniosek, uczniowie z bied-nych rodzin mogli dostać zapomogi finansowane przez kolej.
Lata 80-te były czasem sporych zmian dla koluszkowskiej szkoły. W 1989 roku uczyło się w niej 328 osób, a więc wcale nie więcej niż 10 lat wcześniej. Jednak pod kątem nauczania, kierunków zmieniło się prawie wszystko. Jedynymi specjalizacjami, które zostały po przejęciu przez kolej były: ślusarz – spawacz i stolarz. Ponadto, zmniejszyła się liczba pierwszych klas zawodowych. W roku 1989 były tylko cztery, a dla porównania np. w 1973 roku – dziewięć. Ta tendencja miała się umac-niać. Z początkiem lat 90-tych nadeszły nowe czasy i nowe wyzwania.

Początek lat 90-tych w Polsce to czas wielkich przemian ustrojowych. Zmianę odczuli wszyscy, także pracownicy i uczniowie szkół. Skończyły się pochody pierwszomajowe, zaczęto celebrować inne święta :
„Koledzy biorący udział ( w szkolnym apelu – przyp. G.C.) podkreślili, że 3 maja znów jest świętem na-rodowym, bowiem taką decyzję podjął sejm (…). W 1947 roku święto Konstytucji zostało wykreślone z oficjalnego rejestru i nie można było go obchodzić…”
W 1990 roku po raz pierwszy w szkole zostały przeprowadzone lekcje religii. Nauczycielem zo-stał ks. Eugeniusz Kacperski. Jak wcześniej wspomniano, było coraz mniej kierunków w szkołach zawo-dowych. Dla porównania, w roku szkolnym 1990/91 przeprowadzono rekrutację do czterech klas pierwszych o specjalizacjach: stolarz, ślusarz-spawacz, mechanik urządzeń kolejowych i elektromonter trakcji elektrycznej, a w roku 1995 tylko do jednej. Ogółem w „zawodówkach” w 1990 roku uczyło się 290 uczniów przy 72 w technikach, a w roku 1995, 142 osoby w sześciu klasach zawodowych przy 186 w siedmiu klasach technikum. Tendencja wzrostu ilości kierunków na szczeblu średnim przy ograniczaniu specjalizacji szkół zawodowych utrzymywała się. W 2002 roku Zasadnicza Szkoła Kolejowa została zli-kwidowana uchwałą Nr 232/XXXIII/2002 Rady Powiatu Łódzkiego Wschodniego z dnia 28 stycznia 2002 roku w sprawie likwidacji Zasadniczej Szkoły Kolejowej działającej w zespole Szkół w Kolusz-kach, ul. Budowlanych 8.
W latach 90- tych nastąpił rozwój średniego szkolnictwa zawodowego w koluszkowskiej placówce. W 1992 roku w skład Zespołu Szkół Zawodowych PKP w Koluszkach zostało włączone Zaoczne Technikum Kolejowe w Piotrkowie Trybunalskim. Od tej pory w skład ZSZ PKP wchodziły:
– Technikum Kolejowe,
– Zasadnicza Szkoła Zawodowa PKP,
– Zaoczne Technikum Kolejowe,
– Technikum Kolejowe dla Pracujących.
W roku szkolnym 1992/93 odbyły się pierwsze matury w dziennym technikum. Do sprawdzianu przystąpiło 19 uczniów, zdanym egzaminem dojrzałości mogło się pochwalić 17 z nich.

Lata 2000-2002
Zespół Szkół w Koluszkach. W skład Zespołu wchodzą:

– Zasadnicza Szkoła Kolejowa
– II Liceum Ogólnokształcące
– Technikum Kolejowe
– Technikum Kolejowe dla Dorosłych

W 2000 roku koluszkowska placówka przestała być szkołą kolejową. Na mocy uchwały Nr 86/XIII/2000 Rady Powiatu Łódzkiego z dnia 28 lutego 2000 r. w sprawie zmian organizacyjnych w Zespole Szkół Kolejowych w Koluszkach szkoła otrzymała nazwę: Zespół Szkół w Koluszkach.
Młodzież, która wybrała naukę w Liceum Ogólnokształcącym uczyła się w klasach o profilu informatycznym . Drugim profilem był profil wojskowy. Otworzono go w 2000 roku, w ramach eksperymentu oświatowego. Klasa liczyła 30 słuchaczy. Jej patronem został 66 dywizjon 25. Brygady Kawalerii Powietrznej w Glinniku koło Tomaszowa Mazowieckiego. Jak duże były oczekiwania związane z tą klasą, świadczą słowa dyrektora szkoły p. Kazimierza Włodarczyka w wywiadzie dla koluszkowskiej gazety:
„Dowódca ds. szkolenia mjr Stanisław Pawłowski wyraził zgodę, by w tej jednostce odbywali szkolenie nasi uczniowie. Będą dowożeni autobusem i na miejscu odbywać się będą zajęcia dydaktyczne i sprawnościowe. Program szkolenia uwzględniać będzie wymagania, jakie stawia przed wojskiem polskim członkostwo w NATO. Poza tym przewidziane są wakacyjne obozy wojskowe. W planach jest także przeprowadzenie kursu szybowcowego i spadochroniarskiego.
Warto powiedzieć, że absolwenci tej szkoły będą mieli pierwszeństwo w przyjęciach do szkół oficerskich, a także łatwiejszy dostęp do służb mundurowych. Jeżeli w ciągu dwóch lat po zakończe-niu nauki nie zostaną powołani do wojska otrzymają stopień kaprala rezerwy.”

W Koluszkach kierunek ten cieszył się dużym zainteresowaniem. Ukończenie szkoły wojskowej mia-ło dawać ciekawe perspektywy, nauka w niej kojarzyła się młodym ludziom z wielką przygodą. Eks-peryment edukacyjny jednak rozczarował. Nie było ani kursów szybowcowych, ani skoków spadochronowych. Po ukończeniu tego profilu absolwenci nie mieli żadnych ułatwień w dostępie do służb mundurowych ani pierwszeństwa w przyjęciu do szkół oficerskich. Szkoła o profilu wojsko-wym wykształciła tylko jeden rocznik. W następnych latach nie prowadzono już rekrutacji.

Lata 2002 – obecnie
Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych nr 2 w Koluszkach. W skład zespołu wchodzą:
– II Liceum Ogólnokształcące w Koluszkach,
– I Liceum Profilowane w Koluszkach,
– Technikum nr 2 w Koluszkach.

W wyniku reformy oświaty szkoła przeszła po raz kolejny reorganizację w 2002 roku. Z Zespołu Szkół zmieniła się w Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych nr 2 w Koluszkach uchwałą Nr 263/XXXIV/2002 Rady Powiatu Łódzkiego Wschodniego z dnia 18 marca 2002 r. w sprawie zmian organizacyjnych oraz zmiany nazwy Zespołu Szkół w Koluszkach ul. Budowlanych 8 z dniem 1 września 2002 r. Uczniowie, którzy wybrali liceum profilowane (nauka trwa 3 lata ) mogą kształcić się w klasach o profilu: zarządzanie in-formacją, ekonomiczno – administracyjnym, kształtowanie środowiska. W roku 2004 otworzono także klasę o profilu socjalnym. Pojawiły się także nowe zawody, które można uzyskać po 4- letnim okresie kształcenia w technikum: technik elektronik od 2002r. , technik mechatronik od 2005 r., od roku 2007 technik logistyk.
Jak wspomniano wyżej w 2002 roku zlikwidowano szkołę zawodową, dwa lata później ten sam los spotkał Technikum Kolejowe dla Dorosłych.

Ważne wydarzenia w życiu szkoły.

W swej 50-letniej historii koluszkowska szkoła była świadkiem wielu ważnych wydarzeń. Jednym z nich była wymiana turystyczna „Lato przyjaźni: Polska –NRD” w 1988 roku. W jej ramach na terenie Niemieckiej Republiki Demokratycznej wypoczywało dziewięćdziesięciu uczniów. Zostali podzieleni na trzydziestoosobowe grupy. Jedna, której kierownikiem był dyrektor Jan Białek przebywała w Cottbus, a dwie kolejne, pod opieką K.Włodarczyka i J. Kufla w Falkenbergu.
„Gospodarze przyjęli nas bardzo serdecznie, a czas naszego pobytu wypełnili wieloma atrakcjami. Zad-bali o to abyśmy bliżej poznali ich kraj, organizując wiele wycieczek. Grupa przebywająca w Cottbus zwiedziła zabytki tego miasta oraz Szprenwald i Berlin, zaś grupy stacjonujące w Falkenbergu zwiedziły Drezno, Lipsk, Cottbus, Forgen, Szprenwald i Kibic.”
6-20 sierpnia w internacie szkoły gościła 90-osobowa grupa młodzieży z NRD. Opiekę zapewnili pracownicy szkoły: A. Piech, L. Wieczorek, D. Zawadzka, S. Wochna i kierownik internatu J. Słowik.
„Uczniowie niemieckich szkół zwiedzili Koluszki ,Łódź, Piotrków Trybunalski, Warszawę, Łowicz oraz muzeum Fryderyka Chopina w Żelazowej Woli”.

Tak podróż tą wspomina Kazimierz Włodarczyk na łamach koluszkowskiej gazety:
„W dniu 28 listopada br. rozpoczęliśmy podróż z Warszawy do Ałmaty, gdzie dotarliśmy szczęśliwie w dniu 1 grudnia około godziny 12.00.(…) Z młodzieżą i jej rodzicami spotkaliśmy się w dniu 4 grud-nia o godzinie 17.00. Jedna z matek poprosiła: Pozwólcie nam wrócić do Polski. Naszych dziadów, ojców porzucono w pustym stepie. Dosłownie gołymi rękami potrafiliśmy zagospodarować te ziemie a tyle jest gospodarstw opuszczonych w Polsce. My umiemy i chcemy pracować. Nie zostawiajcie nas. Mieliśmy łzy w oczach.”
Z Ałmaty wyjechano 4 grudnia. Grupa młodzieży liczyła 26 osób: 24 chłopców i dwie dziew-częta. Po 95 godzinach dotarli do Warszawy. Od początku 1996 roku młodzież z Kazachstanu rozpo-częła intensywny kurs języka polskiego, by od września tego roku podjąć edukację w szkołach średnich w Koluszkach i Świnoujściu. Z piętnastki, która rozpoczęła naukę w koluszkowskim Tech-nikum Kolejowym, jedenaście osób otrzymało w 2001 roku świadectwa dojrzałości. Sześcioro z nich podjęło studia na polskich politechnikach, trójce absolwentów zagwarantowano pracę i mieszkanie w zakładach kolejowych w Łodzi.

Poświęcenie sztandaru szkoły
Innym ważnym wydarzeniem w życiu koluszkowskiej szkoły było poświęcenie sztandaru Zespołu Szkół Kolejowych. Uroczystość miała miejsce 30 kwietnia 1999 . Rozpoczęła ją msza w czasie, której dokonano poświęcenia sztandaru. Dalsza część przebiegała na sali gimnastycznej ZSZ, gdzie między innymi wystąpił absolwent szkoły Piotr Kaczmarek, student ostatniego roku Akademii Muzycznej.
„Wraz z żoną, przy akompaniamencie fortepianu zaprezentowali duety operetkowe, m.in. „Wiktoria i jej Husar”, „Księżniczka Czardasza”.

Powierzenie opieki nad obeliskiem upamiętniającym oddział partyzancki AK por. „Sama”.

Wydarzeniem wartym odnotowania było również powierzenie opieki nad obeliskiem upamięt-niającym oddział partyzancki AK por. „Sama”w dniu18 listopada 2001 roku.
Oddział ten został powołany w lipcu 1944 roku przez dowódcę Kedywu Piotrkowskiego mjr. Adama Trybusa ps. „Gaj” i komendanta obwodu Brzeziny-Koluszki kpt. Edwarda Głowackiego ps. „Brewa”. Dowódcą oddziału był por. Romuald Ziółkowski ps. „Sam”. Oddział w czasie 7-miesięcznej działalności wykonał przeszło 20 akcji bojowych, m. in:
– rozbicia obozu w Kaletniku, gdzie uwolniono 400 młodych Polaków,
– rozbicia magazynu broni w Słotwinach,
– uczestniczył w całodziennej bitwie z przeważającymi siła mi wermachtu i straży granicznej,
– dokonał wielu akcji dywersyjnych, wysadzania pociągów z zaopatrzeniem na front wschodni.
Oddział liczył od 30 do 60 żołnierzy, w czasie walk zginęło 5-ciu żołnierzy oddziału: Stani-sław Duklewski ps. „Mur”, Ryszard Gałązka ps. „Bąk”, Jan Galicki ps. „Berkut”, Jerzy Szperling ps. „Nero” i Janusz Kowalski ps. „Melania”
Uroczystość odsłonięcia pomnika odbyła się 18 listopada 2001 roku. Rozpoczęła ją msza święta w kościele N.M.P. w Koluszkach. Po mszy poczty sztandarowe wraz z licznie zgromadzonymi mieszkańcami Koluszek udały się do Parku Miejskiego, gdzie przy głównej alei usytuowany został obelisk.
Uroczystość otworzył Prezes Środowiska Żołnierzy 29 p. Strzelców Kaniowskich AK przy okręgu Łódź por. Jerzy Szymczak, żołnierz oddziału partyzanckiego „Sama”. Aktu odsłonięcia po-mnika dokonali żołnierze oddziału: kpt. Ryszard Szaliński ps. „Wicher” i ppor. Tadeusz Cichecki ps. „Sekcja”.
Ksiądz Kazimierz Pacholik, proboszcz koluszkowskiej parafii, poświęcił pomnik. Po przemó-wieniu burmistrza Koluszek, Sławomira Wochny, przekazano akt powierzenia opieki nad obeliskiem samorządowi szkolnemu Zespołu Szkół w Koluszkach.

Koluszkowską placówkę odwiedziło wielu gości, pisarzy, polityków a swego czasu nawet misjonarze. Nauczyciele za swoją pracę byli nagradzani przez kuratorium, a w roku 1998 „Koluszkowianinem Roku” został dyrektor Kazimierz Włodarczyk.

Koluszkowską placówkę odwiedziło wielu gości, pisarzy, polityków a swego czasu nawet misjonarze. Nauczyciele za swoją pracę byli nagradzani przez kuratorium, a w roku 1998 „Koluszkowianinem Roku” został dyrektor Kazimierz Włodarczyk.

Festiwal „Barwy Życia”

4 lutego 2005 r. odbył się finał akcji „Wolni od uzależnień” prowadzonej na terenie szkoły, w ramach której uczniowie brali udział w spotkaniach z terapeutami i osobami, które walczą z uzależnieniami. Na festiwal „Barwy Życia”, który był połączony z prezentacją oferty edukacyjnej wśród gimnazjali-stów , składał się pokaz mody ekologicznej, a także finał konkursów literackiego i piosenki o tematy-ce propagującej zdrowy tryb życia.

Życie kulturalne szkoły

Na życie kulturalne szkoły składa się wiele czynników. Są to wydarzenia pozalekcyjne z różnych dziedzin. Zarówno wycieczki do kin teatrów jak i olimpiady naukowe. Bale, dyskoteki, ale również wy-darzenia sportowe. Do końca lat 80-tych ważnym wydarzeniem kulturalnym był coroczny pochód pierw-szomajowy.

W Polsce Ludowej imprezy tego typu były praktycznie obowiązkiem, zarówno dla szkół wszystkich typów i zakładów pracy. W Koluszkach mieszkańcy zbierali się na stadionie lokalnego klubu sportowego, gdzie odbywała się uroczystość a następnie formowano pochód, który maszerował po ulicach miasta. Uroczystości pierwszomajowe wygasły z końcem lat osiemdziesiątych. W Koluszkach ostatni pochód traktowany jako integralna, obowiązkowa część święta państwowego, miał miejsce w 1989 roku.
Przejawem życia kulturalnego szkoły były olimpiady naukowe. Do 1987 roku szkoła wysyłała delegacje na olimpiadę wiedzy i umiejętności „Złota Kielnia”. Rywalizowały w niej szkoły o profilu budowlanym. Konkurs miał podział trójstopniowy. Najpierw wyłaniano kandydatów w czasie pisemnych eliminacji klasowych. Zwycięscy olimpiady na szczeblu okręgowym brali udział w mistrzostwach woje-wódzkich. W historii szkoły do trzeciego poziomu udało się zakwalifikować raz ,w 1984 roku. Wtedy to delegacja mechaników maszyn budowlanych zajęła pierwsze miejsce w zawodach okręgowych w Czę-stochowie i reprezentowała szkołę w finale, który odbył się w Koszalinie w dniach 23-26 maja. Ucznio-wie koluszkowskiej szkoły zdobyli 7 miejsce na 11 startujących drużyn. Wyróżnienie to zwolniło ich z egzaminu nauki zawodu. Automatycznie dostali oceny bardzo dobre.

Po zmianie struktury szkoła brała udział w konkursach szkół kolejowych. Największym sukcesem było zdobycie II miejsca na XVII ogólnopolskim konkursie szkół kolejowych, który odbył się w dniach 12–14 maja 1989 roku w Poznaniu. Laureatem był Krzysztof Kurek z grupy mechanicznej. Wagę wyda-rzenia podkreśla fakt, że konkursie tym brały udział delegacje z 53 szkół kolejowych z całej Polski. W latach 90 –tych uczniowie szkoły brali też udział w konkursie recytatorskim szkół kolejowych „Złoty Semafor” odbywającym się w Poznaniu.
Swe sukcesy święcili także uczniowie technikum mechatronicznego. W kwietniu 2004 r. odbył się „Cybairbot Festiwal” organizowany przez Politechnikę Poznańską. W ramach festiwalu zorganizowano konkurs na najciekawszą konstrukcję studentów politechnik i innych uczelni z całej Polski. Uczniowie Kamil Dałkowski i Cezary Zimnicki pod opieką K. Feji przygotowali robota mobilno – kołowego „Skor-pion” i robota krocząco – wspinajacego się „Pająk”. Jury konkursu doceniło jakość wykonania, wkład pracy i zastosowane rozwiązania. Nasi uczniowie zostali laureatami I miejsca w konkursie.
Innym przejawem życia kulturalnego były zawody sportowe. Każdego roku organizowany był dzień sportu szkolnego. Rywalizowały w nim w zawodach lekkoatletycznych uczniowie z wszystkich koluszkowskich szkół ponadpodstawowych. Do 1990 roku organizowano także tzw. „trójmecze”, czyli zawody szkół ponadpodstawowych w piłkę nożną.

W latach 90-tych szkoła brała udział w mistrzostwach w piłce nożnej CDOKP. Największym suk-cesem było zdobycie III miejsca na mistrzostwach ogólnopolskich w Bydgoszczy, które odbyły się w dniach 15-16 września 1990 roku. Warto odnotować, ze królem strzelców został Waldemar Chruziński, reprezentant koluszkowskiej „kolejówki”. W 2004 r. uczniowie naszej szkoły odnieśli wiele sukcesów, a mianowicie zajęli: I miejsce chłopców i II miejsce dziewcząt w biegach przełajowych w Mistrzostwach Powiatu Łódź – Wschód, II miejsce chłopców w piłce nożnej, I i II miejsce w tenisie stołowym dziewcząt i chłopców w wyżej wymienionych mistrzostwach.

W latach 80-tych szkoła organizowała wiele wycieczek. Największym wydarzeniem była wspo-mniana wcześniej wymiana polsko-niemiecka. Oprócz tego, corocznie odbywały się w wakacje obozy sportowo-wypoczynkowe w Jelitkowie koło Sopotu.
W latach 90-tych klasy zaczęły organizować wycieczki na własną rękę. Dużym ułatwieniem było korzystanie z pomocy kolei. Przejazd i zakwaterowanie w różnych ośrodkach kolejowych na terenie całej Polski były często w całości refundowane przez PKP.
Uczniowie z klas technikum o profilu transport kolejowy co roku wyjeżdżali na targi kolejowe, które odbywały się w różnych miastach Polski , a także za granicą (np. w Niemczech w 2004r „Między-narodowe Targi Kolejowe „Inno Trans” w Berlinie ).
W szkole organizowane były liczne konkursy, m.in. na najlepszą prezentację kraju należącego do Unii Europejskiej – przed akcesją Polski do UE ; konkurs literacko – plastyczny „Polscy Laureaci Nagro-dy Nobla”, szkolny Halloween, Powiatowy Konkurs Piosenki Europejskiej, Konkurs Wiedzy o Krajach Anglojęzycznych, konkurs na temat historii Koluszek i inne.
Wraz z powstaniem w szkole liceum profilowanego o kierunku socjalnym zaczął działać szkolny klub wolontariuszy „Volontarius”. Uczniowie udzielają pomocy potrzebującym osobom na terenie Koluszek , jak również angażują się w prace na rzecz wychowanków Specjalnego Ośrodka Szkolno – Wychowawczego, a także dzieci ze Stowarzyszenia Rodzin Dzieci Niepełnosprawnych.
Uczniowie szkoły włączają się także w ogólnopolskie akcje charytatywne takie jak: zbiórka pieniędzy na rzecz Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy , honorowe oddawanie krwi czy w akcję proekologiczną jaką była selektywna zbiórka odpadów (głównie makulatury).
Przedstawiciele szkoły z pocztem sztandarowym uczestniczą w imprezach lokalnych na terenie miasta i gminy Koluszki np. w dożynkach parafialnych, uroczystościach rocznicowych.
Pisząc o życiu kulturalnym szkoły nie sposób nie wspomnieć o dyskotekach, balach karnawa-łowych i studniówkach organizowanych przez uczniów i nauczycieli.
Pierwsza dyskoteka w szkole odbyła się 6 X 1982 roku. Tak opisuje to wydarzenie kronika :
„Przez dwa tygodnie nasz szkolny Disk Jokey Andrzej Mieszka wraz z kolegami nagrywali najnowsze przeboje i przygotowywali sprzęt radiofoniczny, aby pierwsza dyskoteka była super. No i udało się!”
Potem było już łatwiej. Na początku nowego roku, w styczniu 1983, zorganizowano wielki bal karnawałowy, co odnotowano również w kronice:
„Przygotowania trwały długo. Dzięki zabiegom natury plastycznej sala gimnastyczna przeistoczyła się w salę balową. Atrakcji było co niemiara, nasz szkolny zespół grał prawie tak dobrze jak Perfect, a dziewczęta z Liceum Ekonomicznego z Brzezin piękne…”
Od tego czasu dyskoteki i bale karnawałowe odbywały się cyklicznie. Inauguracyjna stud-niówka odbyła się w roku 1993, kiedy do matury miał przystąpić pierwszy rocznik dziennego Tech-nikum Kolejowego. Przez pierwsze lata tradycyjnie bale studniówkowe odbywały się na sali gimnastycznej w szkole. Towarzyszył temu cały obrzęd ubierania sali, próby programu artystycznego i tańca rozpoczynającego uroczystość – poloneza. Od kilku lat impreza zmieniła swój charakter. Studniówki organizuje się w restauracjach, domach weselnych. Jest na pewno bardziej profesjonalnie i elegancko, ale czy bal nie utracił swojego ducha to sprawa dyskusyjna.

W roku szkolnym 1994/95 otworzono nowe kierunki w technikum:
– Technik transportu kolejowego: ruch i przewozy kolejowe,
– Technik mechanik: eksploatacja taboru kolejowego.
Po raz pierwszy w historii szkoły naukę podjęły dziewczęta w kierunku technik transportu kolejowego. W 1997 roku doszedł jeszcze jeden kierunek : Technik budownictwa: drogi i mosty kole-jowe. W roku szkolnym 1997/98 w ZSZ PKP na szczeblu średnim kształciły się 283 osoby w dziesię-ciu klasach. W opisywanym okresie w szkole dokonano dużych zmian organizacyjnych. Na podstawie Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 września 1992 roku w sprawie określenia ro-dzajów szkół i placówek, ZSZ PKP zmieniła podległość administracyjną. Zwierzchnikiem szkoły zostało Ministerstwo Transportu i Gospodarki Morskiej. Jednostką merytoryczną zajmującą się spra-wami szkół był Zespół Nadzoru Pedagogicznego w Gabinecie Ministra.